Γειά σου koritsi. Δεν μου έφτανε ένα μόνο δωμάτιο. Ένα δωμάτιο ήταν σχεδόν ακατόρθωτη νίκη την εποχή της Βιρτζίνια. Εγώ όμως ζω τώρα και εδώ. Και τώρα θέλω ένα ολόκληρο σπίτι δικό μου. Να μπορώ να κινούμαι και με το βρακί που λέει ο λόγος σε κάθε δωμάτιο. Όποια πόρτα κι αν ανοίξεις, θα βρεις σκέψεις που ίσως σε αφορούν. Αν όχι, δεν πειράζει. Έχει κι άλλα δωμάτια και σίγουρα κι άλλα σπίτια. Στο συγκεκριμένο σπίτι δεν θέλουμε να μας λένε τι πρέπει να σκεφτόμαστε. Συμβαίνει αιώνες τώρα και ήρθε και μας κούρασε.
Θέλουμε να γράφουμε κι όπου μας βγάλει. Σε αυτό το σπίτι που χτίστηκε από γυναίκες, ασβεστώθηκε από γυναίκες και μένουν γυναίκες μας αρέσει να μιλάμε ελεύθερα, να θυμώνουμε ελεύθερα, να καταθέτουμε συναισθήματα, προβληματισμούς και απόψεις ελεύθερα. Αφήνουμε όλες τις πόρτες ανοιχτές και αγαπάμε τις επισκέψεις. Αν νιώθεις όπως εμείς, σαν στο σπίτι σου. Δεν είναι αποκλειστικά μόνο για koritsia. Είναι αποκλειστικά όμως για εκείν@ που σέβονται την ανάγκη κάθε koritsiou κάθε ηλικίας να είναι ο εαυτός του. Τελεία
I.
