1,5 χρόνο από όταν κοιμήθηκε το σκυλί μου (να ένα κείμενο που δεν έχω βρει ακόμα το σθένος να γράψω) και αφού υπέφερα και υποφέρω ακόμα, συνειδητοποίησα ότι έχω ζωτική ανάγκη να ζω μαζί με ένα ζώο. Αποδίδοντας φόρο τιμής στο σκυλί το οποίο κυριολεκτικά σημάδεψε τη ζωή μου, αποφάσισα ότι ναι μεν ήθελα ένα ζωντανό, αλλά θα άλλαζα είδος. Ήμουν λοιπόν μια κυρία που είχε ένα λευκό θηλυκό σκυλί και τώρα είμαι μια κυρία που έχει ένα μαύρο αρσενικό γατί.  Είναι η πρώτη φορά που έχω γάτα στη ζωή μου. Πριν την αποκτήσω δεν γνώριζα ούτε τα σουσούμια τους και κυρίως δεν μπορούσα να με φανταστώ τίποτα άλλο εκτός από σκυλομάνα (κυκλοφορεί και σχετικό κείμενο). 

Πίστευα ότι παίζουμε στο ένα από τα δύο team και αυτό παραμένει πάντα έτσι. Εννοείται κατάλαβα, όπως πολύ σωστά μου υπέδειξαν και οι περισσότεροι κολλητοί μου, ότι σαφώς υπάρχουν dog lovers και cat fanatics αλλά υπάρχει και η κατηγορία pet maniacs χωρίς σύνορα. Εκεί μάλλον ανήκω. 

Ως ένδειξη αιώνιας λοιπόν αφοσίωσης και θα πενθώ πάντα μόνος στον παράδεισο ακούς προς το σκυλί μου και μέσω διαφόρων τυχαίων περιστατικών και αρκετών συζητήσεων και σκέψεων, βρέθηκα με έναν γάτο 3,5 χρονών. Φαρδύ και αφράτο πάνθηρα της αγάπης. Στην αρχή ήταν σαν να είχα κρυφό γκόμενο έναν μπάρμαν. Επειδή ήθελε το χρόνο του ο τύπος για να εξοικειωθεί με εμάς, εμένα, το σπίτι, τα νέα του δεδομένα, κυκλοφορούσε κυρίως μετά τις 2 τη νύχτα. Κι εγώ φρεσκοερωτευμένη με τον μαύρο ξενύχτη, πτώμα από τη δουλειά, τον περίμενα να βγει από τις κρυψώνες του, να κυκλοφορήσει και να μου εμπιστευτεί μερικά ζυμώματα – ξημερώματα- που τόσο τον λαχταρούσα και τα λαχταρούσα. Μία από τις πρώτες φορές που ήρθε και ξάπλωσε πάνω μου και χάιδεψα ξανά γούνα, έκλαψα για ώρα γοερά. Έκλεινα τα μάτια μου και ήταν σαν να χάιδευα μαζί και το σκυλί μου. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για διάφορες μεταφυσικές θεωρίες που υποστηρίζουν ότι τα ζώα μας επανέρχονται στο επόμενο ζώο που θα κρατήσουμε στην αγκαλιά μας. Όμως θα ήθελα να ισχύουν. Θα το ήθελα όσο τίποτα. 

Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησε αυτό το νέο κεφάλαιο της ζωής μου. Το κεφάλαιο του αγαπάω σαν τρελή μία γάτα. Αυτή η αγάπη όπως και η αγάπη του σκύλου, όπως και η αγάπη γενικά, πάντα είναι πλούσια σε μαθήματα. Τα δικά μου γατίσια, είναι πρόσφατα. Ούτε χρόνο δεν έχουν κλείσει. Και επειδή το είδος είναι νέο για μένα, μαθητεύω με λατρεία και αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ μερικά από τα κορυφαία.

Μάθημα που παίρνεις από μία γάτα Vol 1 : Αγάπα με όπως έχω ανάγκη εγώ, όχι εσύ. 

Μπορείς να μετρήσεις τις φορές που έχεις προσαρμοστεί στις ανάγκες του άλλου; Που έχεις δεχτεί αυτά μόνο που δίνει ο άλλος γιατί οκ, έτσι ξέρει να αγαπάει (μύθουλας) και τι να κάνουμε; Self- μάθημα κορυφαίο για people pleasers κι άλλους που από την πολλή τους ενσυναίσθηση στο τέλος βρίσκονται να βασανίζονται συναισθηματικά σε καθημερινή βάση. Η γάτα σου μαθαίνει ότι ο εαυτός μας είναι ένα όλον από ομορφιές και χαρακτηριστικά και έτσι πρέπει να γίνεται αποδεκτό και να αγαπιέται. Δεν θα προσαρμοστεί η γάτα γιατί εσύ θέλεις να τη ζουπάς κάθε στιγμή. Δεν θα έρθει απαραίτητα όταν εσύ θα της κάνεις το ψιψιψί. Αν την πεις στη γάτα, η γάτα θα το θυμάται και θα σε αποφεύγει. Η γάτα θα έρθει όταν θα θέλει εκείνη. Θα σου δείξει την αγάπη της όταν θα νιώσει εκείνη έτοιμη. Και θα δεχτεί την αγάπη σου με τρόπο γόνιμο – συμβατό προς την προσωπικότητα της. Σ΄αγαπάει η γάτα. Αλλά σέβεται και αγαπάει και τον εαυτό της. 

Μάθημα που παίρνεις από μία γάτα Vol 2 : Χρειάζομαι και μου ανήκει χώρος και χρόνος με τον εαυτό μου. 

Πολλούς ανθρώπους αγαπάμε στη ζωή μας. Και ανοίγουμε χώρο για να υπάρχουν, για να υπάρχουμε παρέα. Και αφιερώνουμε συναισθήματα, χώρο, χρόνο, ό,τι έχουμε. Και είναι καλό και έχει νόημα και μπράβο μας. Επειδή όμως η καθημερινότητα συχνά γίνεται δίνη με απαιτήσεις και ταχύτητες παρανοϊκές και επειδή πολύ συχνότερα μοιράζουμε κατανόηση στις ανάγκες όλων αλλά εμείς άφαντοι, για κοίτα. Κοίτα την. Πλένεται εδώ και μία ώρα. Το κάνει με τεράστια προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια, το αξίζει η γούνα της και το ξέρει. Δες την τώρα. Μπήκε στο χαρτόκουτο που της άφησες για να παίζει στη μέση του σαλονιού (προφανώς της αρέσει εκεί περισσότερο από τα 7 κρεβατάκια που της έχεις πάρει και σκονίζονται σε διάφορα σημεία του σπιτιού). Θα κάτσει άλλη μισή ώρα κοιτάζοντας προς τα έξω ακίνητη. Δεν έχεις ιδέα τι σκέφτεται. Δικός της είναι ο χρόνος, του βάζει φωτιά και τον καίει αν γουστάρει. Με έναν σάλτο θα ανέβει στη βιβλιοθήκη. Θα μείνει κι εκεί κάποια λεπτά. Εκεί βολεύεται τώρα, εκεί νιώθει καλά, δεν πάει να χαλάει το σύμπαν. 

Μάθημα που παίρνεις από μία γάτα Vol 3 – Κούλαρε μπρο. Κι αν δεν μπορείς, ξάπλωσε λίγο στον ήλιο. 

Θυμάμαι το πρώτο μου σκυλί να με βλέπει να κλαίω και από τη συγκίνηση να παθαίνει νευρικό τικ στο κάτω σαγόνι. Θυμάμαι το σκυλί μου που κοιμήθηκε πριν 1,5 χρόνο και που ζήσαμε μαζί 13,5 χρόνια εγώ και εκείνη, να νιώθει κάθε μου συναίσθημα ακόμα και χωρίς να το εκφράσω. Και θυμάμαι τον γάτο μου μετά από μια συνεδρία του ουρλιαχτού με τη ψυχολόγο μου, να παραμένει σταθερά ξαπλωμένος στο ίδιο σημείο που ήταν και πριν. Όχι δεν είναι στα τέτοια του. Η γάτα συνυπάρχει μαζί σου φιλτράροντας καταστάσεις και συναισθήματα αλλά με σοφή οριοθέτηση. Όποτε έκλαιγα, είχα αγωνία ότι πλήγωνα τα σκυλιά μου. Η γάτα επίσης διαισθάνεται τι παίζεται ιδίως εκεί που αγαπάει. Όμως σου αφήνει χρόνο να κάνεις τον κύκλο του συναισθήματος σου. Θα είναι εκεί βράχος και εκείνη. Όμως κοιτάζει μέσα στα κόκκινα σου μάτια και ενώ σου τρέχουν οι μύξες και είναι σαν να σου λέει σαν τριχωτός Δαλάι Λάμα: δώσε λίγο χρόνο μπρο μου. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Δες. Έχει ήλιο σήμερα. Πάμε να λιαστούμε λίγο ξαπλωτοί, μην είσαι μαλάκας με το καθετί. 

+1 Μάθημα που παίρνεις από μια γάτα Vol 4: Ευτυχία. 

H πολύτιμη, σοκαριστική και διεισδυτική αγάπη που σου προσφέρει ένα ζώο είναι κινητήριος δύναμη, κινητήριος χαρά, κινητήριος παρηγοριά, κινητήριος αγαλλίαση. Προσωπικά δεν ξέρω πως ζουν  άνθρωποι χωρίς αυτή την ακριβή αγάπη. Είναι πραγματικά απίστευτο πόσο σου ζεσταίνει τη ψυχή αυτό το πράγμα, πόσο σε διασκεδάζει απίθανα στιγμές και πόσο σου θεραπεύει την καρδιά το γλυκό βάρος μιας γάτας που επέλεξε να ξαπλώσει απόψε το βράδυ ακριβώς εκεί πάνω και να πουρπουρίσει τους ταραγμένους χτύπους σου. Νομίζω μόνο τα ζώα και τα παιδιά μπορούν να ξεκλειδώσουν τέτοια μονοπάτια τρυφερότητας μέσα μας. Είναι η αγνότητα και η αθωότητα; Μάλλον. Ό,τι κι αν είναι, είναι ότι καλύτερο υπάρχει στη γη. 

P.S. Μία καρδιά όσο αγαπάει, μεγαλώνει. Εσύ που πιστεύεις ότι αγαπώντας ζώα στερείς αγάπη από παιδιά, ξεκίνα ψυχοθεραπεία χτες πλιζ. Η αγάπη μόνο πολλαπλασιάζεται, δεν μειώνεται. Και φτάνει για όλους. 

Ιωάννα.