Αυτό το άρθρο είναι καθαρά υποκειμενικό και μπορεί όποιος θέλει να μου πει τι λες ρε φίλε, διαφωνώ. Το ακούω και το σέβομαι, όμως η γνωμούλα μου παραμένει η ίδια. 

Ακολουθούν λοιπόν γυναικείοι χαρακτήρες που με ενέπνευσαν, κυρίως γιατί πήγαν κόντρα στα στερεότυπα της εποχής τους. Όλες μπορούν να θεωρηθούν φεμινίστριες της εποχής τους και καμία δεν άφησε την κοινωνία να καθορίσει το πως θα φερθεί και πως θα σκεφτεί.  Οι παρακάτω επιλογές είναι αμιγώς λογοτεχνικές. Για χαρακτήρες από ταινίες και σειρές θα τα πούμε άλλη στιγμή, δεσμεύομαι. Είναι επίσης από βιβλία που έχω διαβάσει (η υποκειμενικότητα του κειμένου ενισχύεται, καθότι προφανώς δεν έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του κόσμου). 

Η σειρά που τις αναφέρω είναι χρονολογική και όχι σειρά προτίμησης. Τις αγαπώ όλες το ίδιο. 

Elisabeth Bennet – Περηφάνια και Προκατάληψη (1797)

Βρισκόμαστε στη Γεωργιανή εποχή (1714 – 1830), κατά την οποία οι γυναίκες στη ζωή τους είχαν πολύ λίγες επιλογές. Κυρίως έπρεπε να είναι καλές σύζυγοι και να κάνουν παιδιά σωρηδόν. Η μόρφωση ήταν για τις λίγες και αφορούσε ως επί το πλείστον συγκεκριμένες κυρίες της υψηλής κοινωνίας.  Στο «Περηφάνια και Προκατάληψη» η Jane Austen, μια γυναίκα που έγραψε πολλά βιβλία κόντρα στην εποχή της, μας μιλάει για την Elisabeth, μια κοπέλα που αγαπά επίσης πολύ τα βιβλία και τις περιπέτειες και μισεί τα κοινωνικά στερεότυπα. Είναι ένα χαρακτήρας με μεγάλη δυναμική και γεμάτος ζωή που «συγκρούεται» με ό,τι επιβάλλει ο περίγυρος. Η Elizabeth τολμά να εναντιωθεί με ένα τυπικό alpha male της εποχής  αλλά και με την οικογένεια της, με σκοπό να φέρει τα πράγματα στη ροή που η ίδια επιθυμούσε. 

Tα μαθήματα από την Elisabeth είναι πολλά. Πάντα να «ακούς» τον εαυτό σου και να τιμάς τα θέλω σου, κόντρα στα θέλω των άλλων. Επίσης, κάνε αυτό που σε εκφράζει, ακόμα κι αν λόγω αυτού οι άλλοι γύρω σου σε θεωρούν «περίεργη». 

Jane Eyre –  Jane Eyre (1847)

Η μικρή και καλή Jane Eyre υπήρξε ένα λαμπρό παράδειγμα χαρακτήρα για την εποχή της και για κάθε εποχή, καθώς εργαζόταν σε ένα χρονικό πλαίσιο που οι γυναίκες δεν πήγαιναν καν στο σχολείο. Μάθαιναν κάποια basic πράγματα (κυρίως οι εκλεκτές της αστικής τάξης) απλά για να μπορέσουν να βρουν έναν κατάλληλο γαμπρό. Η Jane όμως φτωχή πλην τίμια αλλά και σπουδαγμένη, δε συμβιβάστηκε με τίποτα λιγότερο από αυτό που υπαγόρευε η ηθική της. Ηθική την οποία εν τέλει έβαλε πάνω από την καρδιά της εγκαταλείποντας τον Rochester. 

Η Jane αντιμετώπισε όλες τις δυσκολίες του κόσμου της με το κεφάλι ψηλά και χωρίς να στηριχτεί σε κανέναν άλλον παρά μόνο στον εαυτό της. Πέραν από ισχυρή πυγμή διδάσκει και τη σημασία των προσωπικών αξιών καθώς και το ότι η ειλικρίνεια είναι πάνω από όλα. 

Jo March – Οι Μικρές Κυρίες (1868)

Η συγκεκριμένη ηρωίδα μας μεταφέρει στην εποχή του αμερικανικού εμφύλιου στις Ηνωμένες Πολιτείες (τότε δεν ήταν και τόσο ενωμένες). Η οικογένεια March έχει 4 κόρες και μια δυναμική για τα δεδομένα της εποχής, μητέρα. Όλοι οι χαρακτήρες είναι άρτιοι και έχουν πολλά να προσφέρουν στον αναγνώστη. Η Jo όμως πάνω από όλους, είναι και θα είναι μοναδική πηγή έμπνευσης, τουλάχιστον για εμένα. Η αυτοθυσία  και το πνεύμα της αναδεικνύονται σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου. Ο αντικομφορμισμός της φαίνεται σε κάθε λέξη και πράξη της. 

Κάθε γυναίκα μπορεί να πάρει πολλά μαθήματα από εκείνη, με κορυφαίο το να τολμάς να ζεις επιλέγοντας να αψηφάς νόρμες και στερεότυπα.  

Lisbeth Salander – Η τριλογία Millennium (2002)

Η Lisbeth είναι ο ορισμός της αντιηρωίδας. Καπνίζει, βρίζει, είναι γεμάτη τατουάζ και δεν έχει τίποτα «τυπικό» πάνω της. Αντίθετα είναι γεμάτη ψυχικά τραύματα από τη παιδική της ηλικία και αποκτά κι άλλα κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Όμως το πνεύμα της δεν λυγίζει με τίποτα και η αίσθηση της δικαιοσύνης δεν την εγκαταλείπει ποτέ. Δαπανά όλη την ενέργειά της για να κάνει αυτό που η ίδια θεωρεί σωστό, θυσιάζοντας κομμάτια του εαυτού της. Η εξέλιξή αυτής της γυναίκας είναι εντυπωσιακή και μπροστά στα μάτια μας σμιλεύεται ένας χαρακτήρας, ο οποίος θα μπορούσε άνετα να θεωρηθεί εφάμιλλος του Batman. 

Είναι μια ακόμα μια περσόνα που οδηγείται από τη δικό της αξιακό πλαίσιο και αυτό υπηρετεί σε κάθε βήμα. Δεν έχει ανάγκη δίπλα της κανέναν άντρα να της κρατά το χέρι για φέρει εις πέρας την αποστολή της. 

Miss Marple – Agatha Christie (1950s)

Η Miss Marple αποτελεί έναν iconic χαρακτήρα και μια larger than life λογοτεχνική ηρωίδα με παγκόσμια αναγνώριση. Η γηραιά Αγγλίδα κυρία με την αξιοσημείωτη ευστροφία, είχε σαν χόμπι την επίλυση μυστηρίων. Ακούγεται να έχει πολλές ομοιότητες με τη συγγραφική  της «μαμά» Agatha Christie.

H Miss Marple ήταν πρόσχαρη, οξυδερκής και φανατική λάτρης του πίτσι πίτσι, παραμένοντας πάντα η πιο έξυπνη στο δωμάτιο, αφού κάθε φορά έλυνε με επιτυχία το εκάστοτε μυστήριο σαν συνεργάτιδα του Hercules Poirot. 

Αποτελεί ένα μοναδικό παράδειγμα ξεχωριστού γυναικείου χαρακτήρα, εκτός των άλλων γιατί είναι πολύ σπάνιο να έχουμε ηλικιωμένους πρωταγωνιστές και πόσο μάλλον γυναίκες. Ο τρόπος που λειτουργούσε το μυαλό της αλλά και η ετοιμολογία της, ήταν πάντα αξιοζήλευτα και αξιομίμητα.

Hermione Granger – Harry Potter (1990) 

Γι’αυτό το κορίτσι θα μπορούσα να γράψω και 100 σελίδες. Η Hermione ήταν ο οδηγός μου σε όλα τα σχολικά μου χρόνια. Ήταν η ασπίδα σε όλες τις «είσαι φυτό» ατάκες που έχω ακούσει σε αυτή τη ζωή. Την είχα σαν ασπίδα γιατί και εγώ έτσι ήθελα να γίνω. Νεαρή μαγισσοτύπισσα με απίστευτο θάρρος και πυγμή αλλά και άπειρες γνώσεις. Σαν άλλος Varys που μας λέει πάντα η γνώση είναι δύναμη και το αποδεικνύει κιόλας. Ταυτόχρονα, δείχνει σε όσους την θεωρούν κατώτερη λόγω αίματος (επειδή οι γονείς της δεν είναι μάγοι) ότι είναι η καλύτερη μάγισσα της γενιάς της και δεν μασάει σε τίποτα. 

Πολλές φορές παρεξηγείται ως ένας χαρακτήρας που μονίμως ακολουθεί πιστά τους κανόνες, στην πραγματικότητα όμως δεν φοβάται ποτέ να τους αψηφήσει για να βοηθήσει φίλους που εκτιμάει. Η φαντασία της και η ευφυΐα της είναι to die for. 

Brienne of Tarth – A song of Ice and Fire 

«Το τραγούδι της φωτιάς και του πάγου» ή αλλιώς το γνωστό σε όλους μας «Game of Thrones»  έχει πολλούς ιδιαίτερους γυναικείους χαρακτήρες. Οκ βεβαίως, όμως είπαμε εδώ θα πω εγώ τη γνωμούλα μου. H γνωμούλα μου λοιπόν είναι ότι η Brienne εκ πρώτης δεν είναι και ο απόλυτα συμπαθής χαρακτήρας. Είναι ερωτευμένη με έναν πρίγκιπα και τον υπηρετεί γιατί τον αγαπά. Η Brienne όμως είναι η μοναδική γυναίκα ιππότης (γιατί δεν έχουμε αντίστοιχη feminine λέξη εδώ; Ε; Γιατί;) στα 7 Βασίλεια και αυτό την κάνει badass. 

Η αίσθηση του καθήκοντος είναι η πυξίδα για όλες τις πράξεις της. Πηγαίνει κόντρα στα προσωπικά της συμφέροντα για να τηρήσει την υπόσχεσή της. Το τι έγινε στη σειρά το θεωρώ δευτερεύον, οπότε περιμένουμε τη τύχη της Brienne στο 6ο βιβλίο της σειράς. 

Όλες οι άνωθεν ηρωίδες, με έχουν συντροφεύσει από μικρό κορίτσι και όχι μόνο αυτό. Με έχουν βοηθήσει να εμπνευστώ όταν το είχα πραγματικά ανάγκη, αλλά και να ξεπεράσω καταστάσεις δικές μου. Υπάρχει κάτι ανώτερο από αυτό; Θα το πω μόνη μου: Όχι. 

Άννα Μαρία.