Αγαπητό Πιπί συγνώμη

Πιπι (Το, ουδέτερο ουσιαστικό) /αιδοίο/μουνί/λουλουδάκι/ vagina/vagagay – όπως και να το αποκαλείς- είναι αυτό το μέρος του σώματός σου που έχεις μάθει να το «ομορφαίνεις», να το αποτριχώνεις (μην διανοηθώ και δω τρίχα σε έφαγα – and not in a good way), να το κάνεις να φαίνεται ελκυστικό ό,τι κι αν σημαίνει για την εκάστοτε βιομηχανία του πορνό (thanks a lot youporn). Του έχεις μιλήσει όμως ποτέ; Ξέρεις τι θέλει;

Αγαπητό Πιπί,

Γειά! Μήπως έχει έρθει η ώρα να γνωριστούμε; Βέβαια για να λέμε και όλη την αλήθεια εσύ με ξέρεις όλη μου την ζωή, εγώ απλώς δεν ήθελα να σε γνωρίσω τόσο καιρό εις βάθος.

Με ένοιαζε πολύ να είσαι «όμορφο» και ελκυστικό. Όχι σε μένα βέβαια, αλλά σε όποιον εγώ (ευτυχώς) αποφάσιζα ότι μπορεί να σε γνωρίσει. Έμαθα νωρίς για τη σωστή σου υγιεινή (ας είναι καλά η μαμά μου, γιατί κανένας δημόσιος φορέας δεν θα ασχολούνταν να με ενημερώσει). Έμαθα όμως και από πολύ νωρίς πως πρέπει να μοιάζεις. Ότι πρέπει να μυρίζεις βανίλια, φράουλα, ζουμπούλια ή όποια άλλη μυρωδιά καυλώσει του καθενός. Ότι πρέπει να είσαι ροζουλό, ροζουλό (αλλιώς τι έπαθε καλέ άρρωστο είναι;) Να φοράς τα πιο πρόστυχα, άβολα, περίεργα – πολλές φορές και όχι υγιεινά για σένα- εσώρουχα, σαν να είσαι δωράκι (δεν θέλω τα κόκκινα, ούτε ροζ, θέλω τα ίδια που φόραγες χθες). Ότι πρέπει να υγραίνεσαι συγκεκριμένες ώρες και μέρες – κυρίως όποτε ήσουν με σύντροφο και μαγικά έπρεπε να εκστασιαστείς εσύ τώρα από την χαρά σου γιατί σε ακούμπησε αυτός σε όλα τα λάθος σημεία- οποιαδήποτε άλλη ώρα κι αν είχες υγρά ήταν λάθος και άβολο. Δεν συζητώ για την περίοδο. Πόσο κόσμο ενοχλεί αυτή η περίοδος… Από το αγόρι μου, τις φίλες μου, την οικογένειά μου, τον γυμναστή μου, οριακά και τον εργοδότη μου. Συγγνώμη παιδιά, εμένα πάλι όχι (έλα τώρα τι σημασία έχει και αυτό το τώρα;).

Πέρασα χρόνο να σε κοιτάω και να σε μαθαίνω, αλλά για να αρέσεις και όχι για να ΜΟΥ αρέσεις. Και για αυτό πρέπει πρώτα απ’ όλα να σου ζητήσω συγγνώμη. Συγγνώμη που αντί να σε γνωρίσω για να σε μάθω και να σε ευχαριστώ, σε κοίταζα να δω πώς μπορώ να σε ομορφύνω. Συγγνώμη για όλες αυτές τις άβολες στιγμές σε άβολα εσώρουχα που στην τελική ούτε σε σένα αλλά ούτε σε μένα άρεσαν. Συγγνώμη για όλα αυτά τα προϊόντα, κρέμες, λιπαντικά που μου έλεγες με τον τρόπο σου (αρκετά έντονο καμιά φορά ρε φιλενάδα) ότι δεν σου αρέσουν, αλλά δεν σε άκουγα. Συγγνώμη που εσύ με ξέρεις 26 χρόνια, κι εγώ αρκέστηκα σε μια τυπική σχέση (ξέρεις από αυτές που είναι της μόδας στις μέρες μας όπως λένε). Συγγνώμη που θεώρησα πιο απαραίτητο να μάθω πράγματα για το αντρικό πιπί (τι του αρέσει, πώς πρέπει να μοιάζει, πώς εκσπερματώνει) και όχι για σένα.

Άρχισα όμως να σε γνωρίζω, για να σε γνωρίσω πραγματικά, να δω τι σου αρέσει, ε και να τη βρούμε κάπως τη φάση.

Πότε;

Όταν κατάλαβα ότι υπάρχεις για μένα πρωτίστως, για να περνάω εγώ καλά (αν θέλω), για να μπορώ να κάνω εγώ παιδιά (αν θέλω) και για να μπορεί να λειτουργεί το δικό μου αναπαραγωγικό σύστημα σωστά (θέλω). Έτσι, ξεκίνησα να περνάω χρόνο μαζί σου, να σε κοιτάω, να σε μαθαίνω και είδα ότι άμα τα πάμε εμείς καλά μπορεί να γίνει δουλίτσα.

Δυστυχώς, κάτι που τα αγόρια (ενθαρρύνονται να) κάνουν από την παιδική τους ηλικία, δηλαδή το να μαθαίνουν/ οικειοποιούνται / νιώθουν υπερήφανοι για το μόριό τους (πράγμα απόλυτα θεμιτό και φυσιολογικό), είναι τζιζ /ντα στο χεράκι / πιπέρι στο στόμα για τα κορίτσια.

Αν είσαι τυχερή, θα έρθει κάποια φίλη κάποια στιγμή και θα σε ρωτήσει αν αυτοϊκανοποιείσαι. Τότε, ανάλογα τη φάση που σε πετυχαίνει, είτε θα πεθάνεις από την ντροπή και την ενοχή επειδή δεν το κάνεις, είτε πάλι θα νιώσεις άβολα ακόμα κι αν το κάνεις, γιατί ποιος μας έμαθε ότι είναι ΟΚ και φυσιολογικό να μιλάμε για τέτοια θέματα;.

Οπότε; Οπότε, απενοχοποίηση τώρα! Πώς; Με ψάξιμο. Ας ψαχτούμε girls πρώτα για μας και μετά the possibilities are endless. Αλλά αν δεν, the end will never come (pun intended).

P.S: Αγαπητό πιπί, σ’αγαπώ.

Εριφύλλη.