Αντρικό κρύωμα ή γκρίνια

Κι έφτασε η εποχή που οι ιώσεις δίνουν και παίρνουν. Και το πρόβλημα δεν είναι αυτό, το πρόβλημα είναι ότι οι ιώσεις δεν κοιτούν φύλλο. Δεν πρόκειται για ένα ιατρικό κείμενο, αλλά για ένα αφιέρωμα κόλαφο στο ανδρικό κρύωμα.
Σας έχει τύχει ως τώρα φαντάζομαι να βρεθείτε κοντά σε έναν άντρα που έχει συνάχι ή ίωση.
Είτε είναι ο πατέρας σας, ο αδερφός σας, ο σύντροφος, ο άντρας ή ο γιός, η αντιμετώπιση είναι πάντα η ίδια.
Στους 36.7 όλοι έχουν κάτι που δεν αντέχεται και τους έχει καταβάλει πολύ.
Κακομαθημένοι μέχρι εκεί που δεν παίρνει, αρχίζουν την γκρίνια και την μουρμούρα για ένα κρύωμα που άρπαξαν. «Δεν καταλαβαίνεις εσύ τι περνάω…δεν αντέχονται τα δέκατα…είναι χειρότερα από τον υψηλό πυρετό.»
Κι έρχεται κάποια στιγμή κι ο υψηλός πυρετός και επικοινωνούν όλοι τους απευθείας με δικηγόρο/συμβολαιογράφο, για να συντάξουν τη διαθήκη τους.

Φυσικά όταν μια γυναίκα αρρωσταίνει, δεν έχει το «δικαίωμα» ή μάλλον τον χρόνο για να γκρινιάξει. Πρέπει να πάει στη δουλειά, να φροντίσει το σπίτι, τα παιδιά, αν έχει ζεστό φαγητό και όλα αυτά σε μια σέξυ συσκευασία δώρου που με κάνει να ανακατεύομαι με τέτοιου είδους αντιλήψεις.

Οι άντρες που έχουν σκληραγωγηθεί από το στρατό (το θέμα για το πόσο συχνά μιλάνε για το στρατό ας μην το ανοίξουμε τώρα), στο πρώτο κρύωμα πέφτουν τ ’ανάσκελα σαν τις κατσαρίδες που τους ρίχνεις εντομοκτόνο.
Τόση σκληραγώγηση χρόνια είχα να δω #ΝΟΤ.

Από την άλλη, εκατομμύρια γυναίκες υποφέρουν από δυσμηνόρροια (για όσους δεν ξέρουν τον όρο είναι η επίπονη περίοδος) κάθε μήνα, αλλά αυτό το θέμα είναι τζιζ και δεν το αγγίζουμε γιατί ιου και δεν αντέχουν άλλο πια οι άντρες να ακούνε για την περίοδο μας.
Την ίδια στιγμή, υπάρχουν χώρες που έχουν θεσπίσει επιπλέον ημέρες άδειας για τις εργαζόμενες γυναίκες που έχουν δυσμηνόρροια.
Κι ελπίζω κι εύχομαι να θεσπιστεί παγκοσμίως το συγκεκριμένο δικαίωμα!

Αλλά ας αφήσουμε στην άκρη τα δικαιώματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα και ας επιστρέψουμε στο αντρικό συνάχι. Αγόρια, δεν αντέχεται η γκρίνια σας. Κι αν νομίζετε ότι είστε γλυκούληδες όταν έχετε συνάχι και μας ζητάτε να σας φροντίσουμε, μαντέψτε…δεν είστε! Είστε απλά ενοχλητικοί.
Υπάρχουν άνθρωποι που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες και ταλαιπωρούνται για χρόνια και δεν παραπονιούνται. Respect σε αυτό το είδος και βαθιά υπόκλιση!
Το να ασχολούμαστε με τα δέκατα και το συναχάκι που κολλήσατε λες και έχετε «τακαμούρι», είναι το λιγότερο εξοντωτικό ψυχολογικά για όσους έχετε γύρω σας.

Αλλά τι ξέρουμε από εξάντληση και πόνο οι γυναίκες;
Σάμπως έχουμε κάθε μήνα περίοδο;
Σάμπως υποφέρουμε από πόνο όταν γεννάμε;
Σάμπως και έχουμε αρρωστήσει κι εμείς;

Ρητορικές είναι οι ερωτήσεις, μην ψάχνετε να βρείτε απαντήσεις.

Θα κλείσω λοιπόν αυτό το παραλήρημα με μια ευχή, στο επόμενο «αγοροσυνάχι» που θα συναντήσουμε, να φερθείτε ως άνθρωποι και όχι ως νοσηλευόμενοι στα επείγοντα κάποιου νοσοκομείου.

TOP