Έχετε ακούσει φαντάζομαι αυτό το εκπληκτικό που υποστηρίζεται πλέον περίτρανα από τη βιομηχανία μόδας, τα μοντέλα και όλους όσους καθορίζουν το τι θα φοράμε: «ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΜΠΥΛΕΣ» παρέα με το: «ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΠΟΣΤΕΩΜΕΝΑ ΜΟΝΤΕΛΑ».
Ε αυτοί που τα λένε αυτά, λένε μπούρδες! Και λένε μπούρδες όχι γιατί δε θα έπρεπε να ισχύουν αυτοί οι δύο ισχυρισμοί. Λένε μπούρδες γιατί είναι οι ίδιοι που φτιάχνουν τις «φόρμες» των ρούχων, στις οποίες οριακά δε χωράει ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ γυναίκα (εκτός αν είναι μοντέλο ή αποστεωμένο μοντέλο). Να χαρώ εγώ «υποστήριξη στο διαφορετικό»!
Και μέχρι τώρα προφανώς έχεις ήδη βγάλει το συμπέρασμα ότι το κείμενο το γράφει κάποια παχουλή. Ε λοιπόν προς έκπληξή σου, το γράφει μια κοπέλα που θεωρώ ότι είμαι κανονική στα κιλά μου και με καμπύλες. Και όχι αυτό δεν είναι ένας «κεκαλυμμένος» τρόπος για να πω ότι είμαι παχουλή, τροφαντή…πες το όπως θες!
Είμαι μια κοπέλα που από τις μαλακίες που άκουγα σχετικά με το σώμα μου, έχω περάσει από την ανορεξία στη βουλιμία και όλα αυτά το μόνο που μου προσέφεραν είναι πλείστα στομαχικά προβλήματα (γαστρίτιδα, παλινδρόμηση κτλ.) και πολλή ενοχικότητα για το σώμα μου!
Έχω χάσει πολλά κιλά και έχω υπάρξει «πολύ αδύνατη» με σώμα χωρίς θηλυκότητα και όταν έπειτα με πολύ κόπο κατόρθωσα να πάρω κιλά έφτασα σε όριο να ακούω «μην πάρεις άλλα κιλά γιατί δε θα βρεις άντρα». Και θα ρωτήσω λοιπόν πολύ ψύχραιμα, ΡΕ ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ ΡΕ; Ποιος σας είπε ότι σας θέλω αστυφύλακες στο σώμα και το φαΐ μου; Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να ορίζετε εσείς τι είναι καλό για μένα; Σίγουρα δεν ήσασταν εσείς στη θέση μου όταν για να μπορέσω να μπω σε ένα τζιν, έβαζα το δάχτυλό μου στο στόμα για να αποβάλω την κακιά τροφή που τόλμησα κι έφαγα. Γιατί λοιπόν μιλάτε και λέτε τη γνώμη σας, τώρα που τρώω σαν άνθρωπος; Σας ρώτησα; Εγώ ούτε άντρα θέλω να βρω χάρη στο σώμα μου ούτε μοντέλο επαγγέλλομαι! Γουστάρω να τρώω και αν ποτέ με ερωτευτεί κάποιος έτσι θα με πάρει με όλο το πακέτο! Φαγανή με τις καμπύλες μου και τις λιγούρες μου.
Και το χειρότερο όλων είναι ότι η αντιμετώπιση είναι η ίδια από γυναίκες και άντρες. Θλιβερό το λιγότερο. Ακούς άντρες να λένε «δεν πήγαινα μαζί της γιατί είναι χοντρή». Ευτυχώς που το δήλωσες μαν μου γιατί η άλλη περίμενε σαν μάννα εξ ουρανού να σε χαρεί και της το χάλασες. Και γυναίκες να λένε αντίστοιχα «μα τι φοράει; Αφού έχει κιλά δεν καταλαβαίνει ότι αυτά είναι ρούχα για πιο αδύνατες;» Όχι ρε δεν το καταλαβαίνει και καλά κάνει! Γούστο της, καπέλο της τι θα φοράει αν νιώθει άνετα με το σώμα της!
Κανείς από τους παραπάνω δε λαμβάνει δε υπόψιν του τι μπορεί να περνάει ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Έχει κάποιο πρόβλημα υγείας που τον κάνει να παίρνει κιλά ή να χάνει αντίστοιχα; Έχει άγχος; Βιώνει κάποια food eating disorders (ναι ρε έτσι τα λέγαμε και στο χωριό μου); Μήπως του αρέσει απλά το φαγητό; Τίποτα! Βγήκε η απόφανση από το λαϊκό δικαστήριο και η κοπέλα είναι χοντρή.
Το δε ακόμα χειρότερο είναι ότι μια κοπέλα με καμπύλες είναι χοντρή, αλλά ένας άντρας με κοιλίτσα είναι…γλυκούλης! Δύο μέτρα και δύο σταθμά γιατί έτσι. Και δε λέω και εμένα μου αρέσει η κοιλίτσα, αλλά μαντέψτε, μου αρέσει και η δική μου κοιλίτσα! Και με αυτήν την κοιλίτσα μια χαρά με έχουν ερωτευτεί και με έχουν ποθήσει άντρες.
Μας κούρασε αυτός ο αέναος ρατσισμός των κιλών. Το ποσοστό των κοριτσιών (και αγοριών) πλέον που υποφέρουν από τροφικές διαταραχές είναι τεράστιο.
Πόσο κακό ακόμα μπορούμε να κάνουμε ο ένας στον άλλον, παγιώνοντας περιοριστικά στερεότυπα και παγιδεύοντας ανθρώπους σε εικόνες που δεν θέλουν και δεν τους ταιριάζουν;
Σταματήστε να μιλάτε ρε παιδιά για τους σωματότυπους των άλλων ανθρώπων ΚΑΙ σταματήστε να θεωρείτε ότι η άποψη σας πάνω στο σώμα (ή και στη ζωή εν γένει εδώ που τα λέμε) του άλλου αφορά οποιονδήποτε.
Δεν είμαστε μόνο σώματα. Είμαι ολότητες με μοναδικές ιστορίες και μοναδικά χαρακτηριστικά.
Σήμερα αντί να κρίνεις, πες για μια φορά μια όμορφη κουβέντα. Ποιος ξέρει, ίσως έτσι νιώσεις λίιιιιγο καλύτερα με το τεράστιο προσωπικό σου κενό.
Μάγδα.