[Huge trigger warning]
Τις προάλλες την ήμερα της γυναίκας, εκείνη τη μέρα που έγινε μία από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στην ιστορία της χώρας, έπεσα πάνω σε ένα τραγούδι. Το τραγούδι λέγεται Canción Sin Miedo και το έχει γράψει μία μεγάλη αγωνίστρια του Μεξικού, η Vivir Quintana. Το τραγούδι αυτό έχει αποδοθεί σε πάρα πολλές γλώσσες, καθώς και στη δική μας. Υπάρχει μία εκδοχή του για σχεδόν κάθε χώρα της Λατινικής Αμερικής και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό.
Γράφτηκε για να μιλήσει για τις γυναικοκτονίες, οι οποίες μαστίζουν τη Λατινική Αμερική. Το ζήτησε η Χιλιανή τραγουδίστρια Mon Laferte από τη συνθέτρια και η πρώτη τους εκτέλεση έγινε σε ένα φεστιβάλ το 2020.
Το τραγούδι
Δεν ξέρω αν το ακούτε τώρα που διαβάζετε το κείμενο, αλλά θα σας πω μερικά λόγια για το τραγούδι και το τι συμβαίνει στη Λατινική Αμερική. Αυτό το τραγούδι, όπως και να το ακούσω μου φέρνει δάκρυα στα μάτια και απίστευτη οργή.
Δεν θα μπω σε αναλυτική περιγραφή στίχο στίχο, αλλά θα σας δώσω την γενική εικόνα. Ο τίτλος του τραγουδιού μας λέει ότι το τραγούδι αυτό είναι χωρίς φόβο (Fearless song).
Το τραγούδι αυτό μιλά για τον πόνο και την οργή των γυναικών του Μεξικού, της Λατινικής Αμερικής ενάντια στις αρχές και στη δικαιοσύνη που αφήνουν τους γυναικοκτόνους ελευθέρους. Που δεν κάνουν τίποτα, ενώ υπάρχει σοβαρό πρόβλημα κακοποίησης, trafficking και βίας ενάντια στις γυναίκες.
Μιλάει για τον πόνο τον Μανάδων που ψάχνουν τα νεκρά σώματα των παιδιών τους στη έρημο.
Μιλάει για τον πόνο, όταν σκοτώνουν μια αδερφή μας γιατί το κράτος δεν της παρείχε βοήθεια και αναγκάστηκε να μείνει μαζί με τον κακοποιητή και τελικά δολοφόνο της.
Η νομοθεσία της χώρας καλύπτει ελάχιστα τις γυναίκες με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Και λίγη στατιστική
Το 2021 οι γυναικοκτονίες ξεπέρασαν τις 1000 στο Μεξικό. Τα τελευταία χρόνια κατά μέσο όρο 10 κορίτσια και γυναίκες σκοτώνονται καθημερινά εκεί. Αυτή τη στιγμή, αγνοούνται περίπου 21.000 γυναίκες στο Μεξικό και οι κύριοι λόγοι που έχουν εξαφανιστεί είναι το trafficking ή οι γυναικοκτονίες.
Σε όλον τον κόσμο, τα προβλήματα και ο φόβος και οι θύτες είναι παρόμοιοι. Η Ελλάδα είναι πολύ μακριά από το Μεξικό, αλλά οι γυναικοκτονίες μαστίζουν και τη δική μας κοινωνία. Κάποιοι μελετητές λένε ότι επειδή οι γυναίκες έγιναν πιο ανεξάρτητες, οι καταπιεστές τους αντιδρούν άσχημα, καθώς δεν μπορούν να το καταλάβουν ότι η θέση μας είναι όπου μας αρέσει και όχι όπου μας πουν!
Κλείνω με τη δική μας εξαιρετική απόδοση του τραγουδιού : Τραγουδάμε χωρίς φόβο της Ανοιχτής Ορχήστρας.
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ.
Άννα Μαρία.